Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.

Ορφάνεψα από μάνα και πατέρα
και λάτρευα τον μόνο μου αδελφό
που φρόντιζε κι εγώ ν’ανατραφώ,
εζούσαμ’ ενωμένοι, μα μια μέρα,
το σπίτι μας πωλεί το πατρικό,
τ’ ολόχρυσο τ’ αμπέλι και χωράφι
που έβγαζε σταφύλι έτσι γλυκό
και φεύγει με μια βρωμα, ένα κουρέλι.

Κι από τότες, ο καημένος,
παντού βάρος, παντού ξένος.

Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.

Στου βίου της φουρτούνες όταν μπήκα
Εδιάλεξα και ΄γώ ένα πρωί
Μιά σύντροφο στη μαύρη μου ζωή
Γυναίκα με καρδιά είπα πως βρήκα
Νυχτέρια εργαζόμουνα γι αυτή
Χρυσό βραχιόλι να της παραγγείλω
Μα έφυγε ένα βράδυ μ’εραστή
Τον άνθρωπο που νόμιζα για φίλο

Κι από τότες, ο καημένος,
Στην αγάπη γελασμένος

Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.

Σιχάθηκα από τότε τους ανθρώπους
Επήρα μπογαλάκι και ραβδί
Κι ετράβηξα στο δρόμο το φαρδύ
Εγύρισα της γης όλους τους τόπους
Γυρεύοντας στη λήθη το πιοτό
Μου είπαν απ’αυτό πως θα πεθάνω
Μα τ’άτιμο με γέλασε κι αυτό!
Το άφησα και τώρα τι να κάνω;

Ούτε καν σαν μεθυσμένος
δεν ξεχνάω, ο καημένος

Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
και χτυπώ το κομπολόι
που μου χάρισαν στον κόσμο οι κακοί.

----------
Translation:

Forlorn, feeling heavy and alone
I drag myself through life
Each step I take is painful
But who could understand a stranger’s pain
Without a home, without kin
Walking here and there
And I click my komboloi
Which the world’s evildoers gave to me

I became orphaned from mother and father
And worshipped my only brother
Who took care to raise me
We lived together, but one day
He sold our father’s home,
The golden vineyard and field
Which grew such sweet grapes
And he left like a stench, a rag

And since then, this wretched man,
Is a burden everywhere, and everywhere a stranger

Forlorn, feeling heavy and alone
I drag myself through life
Each step I take is painful
But who could understand a stranger’s pain
Without a home, without kin
Walking here and there
And I click my komboloi
Which the world’s evildoers gave to me

Going into life’s stormy sea
I chose for myself one morning
A companion in my bleak life
I told myself I found a woman with a heart
I worked endless nights
Just to buy her a golden bracelet
But one night she left with her lover
A man I thought was a friend

And since then, this wretched man,
A fool even in love

Forlorn, feeling heavy and alone
I drag myself through life
Each step I take is painful
But who could understand a stranger’s pain
Without a home, without kin
Walking here and there
And I click my komboloi
Which the world’s evildoers gave to me

Since then, I’ve loathed all people
I took my bindle
And headed out on the wide open road
I wandered through all lands of the world
Searching oblivion for a drink
They told me I’d die from that
But even that didn't work!
I gave it up and now what am I to do?

Even as a drunk
I, the wretch, cannot forget.

Forlorn, feeling heavy and alone
I drag myself through life
Each step I take is painful
But who could understand a stranger’s pain
Without a home, without kin
Walking here and there
And I click my komboloi
Which the world’s evildoers gave to me